“Mevsimler derdime şifa olmaz
Ben kökünden kopmuş çürür bir dalım.” — Ahmet Kutsi Tecer
TÜİK’in verilerine göre:
- 7,8 milyon çocuk hayatında hiç bisiklete binmemiş, paten kaymamış.
- 2,5 milyon çocuk yeni bir kıyafet ya da ayakkabıya sahip olamamış.
- Her 100 çocuktan 32’si açlık çekiyor.
- 7 milyon çocuk doğum günü kutlamamış, arkadaşlarıyla sosyalleşememiş.
- 4 milyon çocuk kitap, dergi veya çizgi romana erişememiş.
- 14 milyon çocuk spor ve kültürel etkinliklerden tamamen mahrum kalmış.
- 11 milyon çocuk ailesiyle bir tatil deneyimi yaşamamış.
Bir hafta evinden uzakta vakit geçiremeyen, başka bir şehre akrabasını ziyarete gidemeyen milyonlarca çocuk var bu ülkede. Çünkü yol parasını bile karşılayamıyorlar.
Bu rakamları uzatmak istemiyorum, çünkü her biri içimizi burkuyor.
Akşam televizyon başında, “ülke sorunlarını konuşuyormuş” gibi yapan ama asla derin sulara inmeyen yorumcuları izlerken, yatağa aç giren çocukları görmezden geliyoruz.
Sanki yoklar.
Ama varlar.
Ve biz sustukça, sessizliğimiz onların çığlığına karışıyor.
Sözlerimi Tunceli-Ovacık türküsünün acıklı güzelliğiyle bitireyim.
Sakın ağlamayın…
Bu türkü bana çok dokundu:
Elma attım yuvarlandı (uy)
Gitti beşiğe dayandı
(Nenni oğul, nenni yavru, nenni balım uy)
Bebek beşikten uyandı
(Nenni oğul, nenni yavru, nenni balım uy)
Sana bebek diyemedim
Kalkıp emzik veremedim
(Nenni oğul, nenni yavru, nenni balım uy)
Sevgilerimle,
Dr. Mustafa Torun
