Anne baba tutumlarının çocuğun kişiliğini, çocukluktan başlayarak yetişkinlik döneminde bile yaşamını etkilediğini bilmekteyiz.
Sevgide aynı şekilde çocuğun nasıl bir kişiliğe sahip olacağını belirler.
Çocuğun gelecekte psikolojik, zihinsel ve sosyal açıdan ne kadar sağlıklı olduğunu tahmin etmek için çocuğun gördüğü sevgi, ilgi ve sevginin sıcaklığına bakmamız yeterli olacaktır.
Çocuklarımızı yetiştirirken anne ve baba olarak karşılıksız ve sınırsız sevgi verebilmeliyiz.
*Çocuğun zeka, yetenek, sevimlilik, şakacılık, söz dinleme, başarı, ortak olma, paylaşma, konuşkanlık gibi kişisel özellikleri
*doğum zamanında anne babanın duygusal ilişkileri
*çocuğun istenip istenmemesi
*maddi sıkıntıları
*ölen yada hayattaki aile büyüklerinden birisine benzemesi
gibi pek çok faktör anne babanın çocuklarına göstereceği sevgiyi etkileyebilmektedir.
Çocuk yetiştirirken özelliklerinden dolayı değil, kendisi olduğu için, sizin çocuğunuz olduğu için sevildiğini bilmeli, sizde çocuğunuzu kendi çocuğunuz olduğu için sevmelisiniz.
Çocuğu karşılıksız sevmekle, sevgiye boğmak, aşırı koruyucu ve kollayıcı olmak arasındaki ayrımı tüm anne ve babalar yapmalıdır. Anne ve babaların aşırı abartılı bir biçimde davranışa dökülen sevgi de psikolojik açıdan uygun değildir.
Ya da tam tersi verici olmayan, çocuğa sıcak yaklaşmayan, koruma ve kollamadan yoksu bırakılan anne babalar çocuğun ruhsal gereksinimini karşılamamış olacaktır.
Yetersiz sevgi ile büyüyen çocuk sağlıklı bir psikolojik yapıya kavuşmayacaktır.
Sevgi her an güleryüz göstermek, sarılmak, öpmek, okşamak değildir.. içten bir bakış, gülüş, dokunuş, paylaşmak, yerinde ve dozunda korumak çocuk tarafından algılanır ve doyum sağlar.
Çocuk yetiştirilirken en hassas nokta, anne ve babaların tutarlı davranmasıdır.
Sevgi ile sevgisizlik arasında gidip gelinmemesidir.
En önemlisi de göstereceğimiz sevginin koşullara bağlanmamasıdır.
KOŞULSUZ SEVGİ NEDİR
İçten ve karşılıksız sevgi, kusursuzluk, farklı beklenti, çıkarların karşılanması ya da hatalardan etkilenmez. Bu tür sevgide tek belirgin özellik sevdiğimiz kişiyi olduğu gibi kabul etmektir.
Koşulsuz sevgi anlatımı ve gösterilmesi açısından en saf ve içten olanıdır. Bu tür sevgi genelde çocuklara karşı beslenir, içten gelen bir duygu olduğu için ortaya çıkması için herhangi bir şeyin yapılmasına gerek yoktur. Bir çocuk dünyaya geldiğinde, tüm özellikleri, varlığı ile anne babası tarafından sevgi görür ya da görmesi gerekir.
Çocuk bilmelidir ki, ‘Nasıl olursam olayım, hatalarımla, yanlışlarımla, bedensel, ruhsal farklılıklarım, yetersizliklerimle sevilmek için herhangi bir şey yapmama gerek yok, sadece onların çocuğu olduğum için beni sevecekler’
ÇOCUKLAR İÇİN KOŞULSUZ SEVGİNİN İŞARETLERİ NELERDİR?
Anne babalar her zaman çocuklarını karşılık beklemeden sadece çocukları olduğu için sevdiklerini bilmeli ve bundan emin olmalıdır. Peki çocuklar bunun farkında ve bundan emin midirler?
* Sadece onlardan istediklerinizi yaptıkları için değil, her zaman ne kadar çok sevdiğinizi gösterin.
* Çocuklarınızı yaşıtları ya da kardeşleri ile karşılaştırmayın
Çocuklarınızı oldukları gibi kabul ettiğinizi, kendilerine has özellikleri, yetenekleri, başarıları ya da başarısızlıklarının onların sevgilerinden üstün olmadığını bilmeleri önemlidir
* Çocuklarınızla birlikte zaman geçirin. Çocuklar ile birlikte kaliteli zaman geçirmek çocuklar için çok önemli bir gereksinimdir. “Çalışıyorum, eve yorgun geliyorum nasıl çocuğumla oynayabilirim, zaman mı var ki” cümlelerini çok duyarız. Bu zaman geçirme, dışarıda yemek yemek, spor yapmak, sinemaya gitmek hep paraya dayalı şeyler değildir aslında, birlikte yemek yapmak, alışveriş listesini birlikte yapmak, izlenilen bir maçın yorumunu yapmak, oyun oynamak, puzzle yapmak, yemekte sohbet etmek kısaca zamanı değerlendirmek önemlidir.
Çocuk ile geçirilen zamanın uzunluğundan çok içeriği, içtenliği kalitesi önemlidir.
